ผู้แต่ง : เตี่ยนซิน
แปล : ปุยเมฆ และ เม่นน้อย
"เมื่อลมหนาวพัดมาก็รู้สึกด้านชาจนแทบจะลืมเจ็บ...แต่ก็แค่ 'แทบจะ' เท่านั้น ทุกวันเมื่ออาทิตย์อัสดงและแสงไฟจากเรือนข้างๆ สว่างขึ้น นางก็จะตระหนักว่าแท้จริงแล้วนางยังมีหัวใจ...หัวใจที่เจ็บปวดราวกับถูกขยี้จนแหลกเหลว" - ฮั่วเหมย (หน้า 96-97)
รายละเอียดเพิ่มเติม / เนื้อเรื่องย่อ :
ทั่วทั้งเมืองเฟิ่งเฉิงต่างรู้ดีว่ามีสามีภรรยาอยู่คู่หนึ่งซึ่งแต่งงานอยู่กินกันมาแปดปี แต่ความรักระหว่างทั้งสองก็ยังหวานชื่นราวกับคู่ข้าวใหม่ปลามัน เป็นที่กังขาพร้อมกับเลื่อมใสของใครต่อใคร
‘เซี่ยโหวอิ๋น’ สามีคือพ่อค้าวาณิชผู้เฉียบแหลม รู้รอบเท่าทัน ‘ฮั่วเหมย’ ภรรยาก็ละเอียดลออรอบคอบ นางงดงามทั้งภายนอกภายใน ดังนั้นพอเห็นคนถูกรังแก ไม่ได้รับความเป็นธรรม ย่อมต้องยื่นมือเข้าช่วยอย่างไม่ลังเล เด็กสาวคนนั้นจึงได้กลายเป็น ‘อนุ’ ซึ่งภรรยาหลวงเป็นผู้หามาให้สามีด้วยตัวเอง
หากเพียงแค่นางจะรู้ล่วงหน้า...ว่าละครตบตาจะผันกลายเป็นเรื่องจริง...วันนั้นนางคงยอมเป็นคนแล้งน้ำใจ เมื่อวันนี้หน้าที่ในฐานะฮูหยินของคฤหาสน์ และหน้าที่ในฐานะภรรยา กำลังเปลี่ยนถ่ายจากมือนางไปสู่มือผู้หญิงอีกคน เหตุผลของเขาที่บอกว่าต้องการให้นางได้แบ่งเบาภาระและได้พักผ่อน นางมิอาจยอมรับจริงๆ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น